Donald Tusk obiecuje, że da ci 1500 zł

Kampania wyborcza w Polsce oficjalnie jeszcze się nie rozpoczęła, ale politycy już teraz obiecują nam niemal wszystko. Wyścig na populizm może wkrótce wygrać Donald Tusk. Lider Platformy Obywatelskiej (PO) zaproponował “babciowe”, czyli 1500 zł miesięcznie dla każdej matki, która po urlopie macierzyńskim chciałaby wrócić do pracy.

Donald Tusk obiecuje ci 1500 zł

Skąd nazwa “babciowe”?

Kobieta, która zdecyduje, że jednak chce wrócić do pracy, otrzyma 1500 zł, które może przeznaczyć na żłobek, na opiekę, może też podzielić się tymi pieniędzmi z tą przysłowiową, symboliczną babcią

— powiedział Tusk w Częstochowie.

Wskazał na to, że ponad połowa matek nie wraca do pracy po urlopie macierzyńskim. I to mimo tego, że aż 90 proc. wyraża taką chęć. Świadczenie miałoby je do tego zachęcić. Byłoby wypłacane do czasu, aż dziecko skończy trzy lata.

Pomysł od razu wywołał kontrowersje. Tym większe, że Tusk był przed laty liderem Kongresu Liberalno-Demokratycznego, centrowej partii, która działała w latach 1990-1994 i promowała liberalizm gospodarczy. Potem sama PO starała się iść podobną drogą. Rządy tej partii w koalicji z Polskim Stronnictwem Ludowym (PSL) nie cechowały się zbyt rozbudowaną polityką socjalną. Mało tego, politycy PO wręcz kpili z pierwszych tego typu propozycji Prawa i Sprawiedliwości (PiS). Teraz, jak widać, zmienili zdanie. Zapewne, by walczyć o głosy wyborców, którzy dotąd popierali ugrupowanie Jarosława Kaczyńskiego.

Mimo krytyki w social mediach, działacze Koalicji Obywatelskiej (KO), w skład której wchodzi m.in. PO i liberalna Nowoczesna, starają się bronić pomysłu.

Jeżeli matka wróci do pracy i zarobi średnią krajową, sama zapłaci odpowiednio wysokie podatki, żeby sfinansować 1500 zł »babciowego« w porównaniu do sytuacji, gdyby pozostała w domu i nie płaciła ich wcale. Nie zawsze »social« musi być taki straszny

— twierdzi Michał Przybylak, wiceprzewodniczący wielkopolskiej Nowoczesnej.

Jeżeli matka wróci do pracy i zarobi średnią krajową sama zapłaci odpowiednio wysokie podatki żeby sfinansować 1500 zł „babciowego” w porównaniu do sytuacji gdyby pozostała w domu i nie płaciła ich wcale.
Nie zawsze „social” musi być taki straszny.@donaldtusk #babciowe

— Michał Przybylak (@michaprzybylak) March 23, 2023

Barbara Socha, pełnomocnik rządu ds. polityki demograficznej, jest zaś zdania, że PO nie wymyśliła nic nowego, a jedynie próbuje sprzedać na nowo pomysł PiS.

»Babciowe« to suma 500 plus i RKO (1000 zł miesięcznie) na dowolną opiekę, razem 1500 zł. Babciom dodatkowo opłacamy połowę składek emerytalnych, a powrót do wieku emeryt to siedem lat więcej na czas z wnukami

– napisała.

To co @donaldtusk wymyślił już od roku funkcjonuje.
"Babciowe" to suma 500+ i RKO (1000 zł miesięcznie) na dowolną opiekę, razem 1500 zł.
Babciom dodatkowo opłacamy połowę składek emerytalnych, a powrót do wieku emeryt to 7 lat więcej na czas z wnukami #RKO #PrzyszłośćToPolska pic.twitter.com/RG1Oh1yKE6

— Barbara Socha (@barbarasocha) March 23, 2023

Jak oceniać 1500+?

Jak jednak oceniać tego typu pomysły? Wprowadzenie takiego dodatku oznacza wpompowanie w gospodarkę kolejnych partii pustego pieniądza, co w obecnych warunkach, gdy inflacja w naszym kraju sięga poziomu ok. 20%, trudno uznać za mądre posunięcie. Do tego PO nie przedstawiła dotąd źródła finansowania swojej propozycji. Obciążenia socjalne w naszym kraju zaś rosną. Warto przypomnieć, że koszt 500+ to dziś ok. 40 mld zł rocznie. Z kolei w 2022 roku rząd wydał na 13. i 14. emeryturę łącznie prawie 25 mld zł. Za rogiem czają się do tego politycy PiS, którzy sugerują, że mogą podnieść świadczenie 500+ do 800 lub nawet 1000 zł.

Dlaczego takie działania są szkodliwe? Po pierwsze, zwiększają nie tylko ilość pieniądza w obiegu, ale też jego cyrkulację (łatwiej wydajemy środki, które dostaliśmy, a nie zarobiliśmy), co przekłada się na skok inflacji. Rosną też wspomniane obciążenia państwa. Te trzeba finansować za pomocą podatków (wprowadzając nowe lub zwiększając obecne) albo emitując obligacje publiczne, czyli de facto zwiększając zadłużenie. To ostatnie także w pewnym momencie przełoży się na wzrost danin lub politykę monetarną napędzającą inflację, która będzie dewaluowała ów dług.

Jak więc widać, socjalne obietnice polityków nie pomagają w praktyce nawet najbiedniejszym, bowiem to ta grupa ostatecznie najmocniej cierpi w wyniku inflacji.