Inflacja w Turcji osiągnęła poziom blisko 50%

Inflacji nie da się pokonać z niskimi stopami procentowymi. Poeksperymentować na tym polu próbowała jednak Turcja. Teraz obywatele tego kraju w bolesny sposób dowiadują się, czym kończą się takie ekonomiczne ekscesy.

Inflacja w Turcji

Nawet w polskiej debacie publicznej można było usłyszeć ekonomistów, którzy bronili polityki banku centralnego Turcji, który – mimo wysokiej inflacji w kraju – obniżał stopy procentowe.

W lipcu roczna inflacja w Turcji skoczyła jednak do aż 47,83%. Co to oznacza? Najprawdopodobniej koniec dziwnego eksperymentu, który prowadziły władze monetarne kraju. Co ciekawe, przez pewien okres miały one fundamenty w kwestii kontynuowania swoich “zabaw” gospodarką i bagatelizowania praw ekonomicznych. Inflacja spadała bowiem przez 8 miesięcy z rzędu. Wcześniej, w październiku 2022 r., znalazła się na poziomie aż 85%. W czerwcu spadła do 38,21%. Teraz znów rośnie i to w przerażającym tempie (skok o 38,21 do 47,83%).

Problem w tym, że inflację napędzili politycy. W okresie ostatniej kampanii wyborczej ogłoszono w kraju 34-proc. podwyżkę płacy minimalnej. Podniesiono też wynagrodzenia dla urzędników. Wszystko, by Recep Tayyip Erdogan ponownie wygrał walkę o prezydenturę.

Efekt trzęsienia ziemi

Warto dodać, że koszty utrzymania państwa zostały w ostatnich miesiącach dodatkowo dociążone przez katastrofę naturalną. W lutym br. w Turcji doszło do trzęsienia ziemi. Po tym wydarzeniu ponownie obniżono stopy proc., jednocześnie jednak podniesiono akcyzy na paliwa (o 200%) i na gaz (o 224%). Oczywiście efektem były podwyżki na stacjach paliw, które przekładają się finalnie na całą gospodarkę.

Ekonomiści są zdania, że przed tureckimi konsumentami ciężkie czasy (oczywiście obecne nie są już lekkie). Ich zdaniem inflacja wzrośnie w przyszłym roku do 60%.

Jaka nauka płynie z powyższej lekcji? Oczywiście taka, że inflacji nie da się zdusić prowadząc luźną politykę monetarną. Obniżanie stóp proc. w czasie, gdy ceny rosną, jest karygodne. Luzowanie ilościowe można wprowadzać dopiero, gdy inflacja spada do poziomów bliskich celu inflacyjnego (z takim zjawiskiem mamy do czynienia np. w USA). Ogromnym zagrożeniem dla gospodarki jest także ingerencja polityków, którzy chcą – w wyniku polityki socjalnej – wpłynąć na wyniki wyborów.