Muzułmańscy duchowni w Indonezji zakazują bitcoina

Przywódcy religijni w Indonezji oświadczyli właśnie, że wszystkie działania na rynku kryptowalut będą uznawane za haram, czyli coś zakazanego.

Indonezja zakazuje kryptowalut

Narodowa Rada Ulemów (MUI) Indonezji ogłosiła, że używanie kryptowalut jest nielegalne. Powołała się na prawo Shariya.

Według doniesień mediów, szef MUI ds. dekretów religijnych, Asrorun Niam Soleh, stwierdził, że kryptowaluty są kojarzone z „niepewnością i szkodą” materialną. Jednocześnie przewodniczący Komisji Fatwy MUI wyjaśnił, że aktywa cyfrowe mogą być przedmiotem obrotu jako towar, jeśli inwestorzy przestrzegają prawa szariatu i dzięki cyfrowym walutom generują „wyraźną korzyść”. Innymi słowy, kryptowaluty są legalne, ale tylko wtedy, gdy generują dla inwestorów zarobek.

Zagrożenie dla bitcoina?

Bitcoin zdołał ostatnio wznowić trend wzrostowy. Dziś za 1 BTC płaci się ok. 64 500 USD. To 3% więcej niż tydzień temu. 1 ETH kosztuje zaś 4 725 USD, czyli 4% więcej niż 7 dni wcześniej.

Czy jednak decyzja MUI może zaszkodzić kryptowalutom? To wątpliwe. Zapewne wielu wyznawców Islamu oddziela prawo religijne od praktyki życiowej, więc wątpliwe, by przestali kupować bitcoiny tylko z tego powodu, że chcą tego islamscy duchowni.

Jednocześnie warto jednak zrozumieć, że Indonezja ma jedną z największych populacji muzułmańskich na świecie. Mieszka tam około 237 milionów wyznawców tej religii (to ponad 12% całkowitej światowej populacji).

O tym, jak Islam podchodzi do BTC, napisali szerzej w swoim artykule Robert Kurek i Jacek Adamek.

Z ekonomicznego punktu widzenia w tzw. Kulturze Zachodu bitcoinowi nie można w pełni przypisać wszystkich klasycznych funkcji pieniądza. Choć realizuje on funkcję środka wymiany i płatniczego, to jednak nie wypełnia roli instrumentu tezauryzacji oraz w ułomny sposób sprawdza się jako miernik wartości. W świecie islamu postrzeganie bitcoina jako pieniądza jest zagadnieniem bardziej złożonym, ponieważ jego ujęcie ekonomiczne przenika się z kwestiami wyznaniowymi. Mariaż ten prowadzi do sytuacji, w której odpowiedź na pytanie, czy bitcoina można traktować jako pieniądz, jest formułowana w oparciu o subiektywną interpretację prawa szariatu, która jest niejednoznaczna

– napisali w streszczeniu swojego tekstu obaj autorzy.